Մի տղա է լինում։ Նա շատ ընկերասեր, հոգատար մարդ էր։ Նրան միշտ լավն եին տալիս, նա բոլորին շնորհակալություն էր հայտնում լավ գործերի համար։ Այդ պաճառով էլ նրա ըրկերները չեին սիրում նրան և միշտ վատն էին փոխանցում։ Մի օր նա բարկացավ, գնաց ընկերների մոտ և ասաց։

— Տղանե’ր չի կարելի մարդու հանդեպ այդքան չար վարվել, ուշ թե շուտ ձեր հասանելիք պատիժը դուք կստանաք ասծո օգնությամբ։

Աստված լսեց բարի տղային և օգնեց նրան։ Հաջորթ օրը, չարաճճի տղաները, դուրս եկան բակ, բայց ոչմեկ նրանց չեր տեսնում։ Կարծես թափանցիկ լինեին։ Նրանք խոտացան, որ միշտ բարի են լինելու։ Այժմ տղաները օգնում են ուրիշներին տարբեր բաներով

ՎԵՐՋ